BEYAZ GECELER – DOSTOYEVSKİ

İlk Yayınlanma Tarihi: 1848

Yazarı: Fyodor Dostoyevski

Tür: Kurgu

Uyarlamalar: Düş Avcısı (1971), Beyaz Geceler (1957)

***

Merhaba :) @kitaplarm_ve_ben ile birlikte okuduk bu güzel kitabı. #elimizdekikitaplarıokuyoruz grubumuzda bu ay okumak için seçtik. @panamayayincilik tan okudum kitabı. Kısacık 95 sayfa, bir oturuşta bitti. Panama güzel basmış, puntosu kapağı güzel ama uyarıyorum sizi arka kapağını okumayın çokça spoiler yersiniz ;) 

Dostoyevski insanları iyi tanımış gerçekten. Bu kitapta da iki karakter ön planda. Yalnız ve hayalperest bir genç adam bir gece ağlayan yalnız bir genç kadınla karşılaşır. Bir olay sonrasında sohbete başlarlar. Sohbetleri güzeldi. 

Birlikte dört gece geçirirler sokakta konuşarak. Birbirlerini iyice tanırlar. Adam öyle yalnız ki, insanları gözlemliyor ama onlarla konuşmaya çekiniyor ve hiçbir şeyini anlatamıyor. Kimi kimsesi yok bakımsız bir evde yaşıyor, sadece ev sahipleriyle iletişim halinde. İlk başlarda diyor ki insanlar beni bırakıp tatile gidiyorlar yani o derece kendini şehirdekilerle bütünleştiriyor onları tanıyor gözlemlediği için ama kendisini onlara tanıtamıyor. Hayal kuruyor sürekli. çok acayip kişiliği vardı. Genç kız da babaannesi ile yaşıyor, babaannesi görme engelli ve kendi elbisesini kızın elbisesine iğneliyor. Kızın ayrılmasını istemiyor nerdeyse tüm günü dip dibe geçiriyorlar. Korkutucu bence bu derece bağımlılık. Adamla karşılaştıktan sonra hayatı değişiyor. Gerisini okuyun :)

Yazar insan psikolojisine hakim zaten ve bu eserde de onu anlıyoruz bayağı. Aşık ve yalnız insanların hissettiklerini, verecekleri kararı biliyor. İnsanlar öyle tuhaf ki. İstediği bir şey olmayınca ondan vazgeçip başkasını isteyebiliyor veya istediği bir şeye kavuşunca diğerini hemen terk ediyor vs.

İnsana insan lazım diye boşuna dememişler. Her şeyi içimize atarsak bomboş bir yaşamımız olur. Birileriyle konuşmak onunla arkadaş olmak için atılan ilk adım yani. Hayata karşı bu kadar çekingen olmamak gerektiğini düşündüm okuyunca. Birisine tüm hayatını anlatıp, umut verip sonra da çekip gitmek ne kadar kötü onu da düşündüm. Gerçi şöyle bir şey de var insanlar hayatımıza girer, her biri bize bir şeyler katar ve gider elbette. O andan sonra iki kişi de eskisi gibi olmaz. Biraz spoiler: Yine de kitapta bunun tersi vardı aynı şekilde yaşamak nasıl mümkün olabilir? Adam artık konuşmuş, kendini açmış bir daha içine kapanamaz bence, sadece orasını beğenmedim.

Türlü türlü şeyler yazılabilir kitap hakkında, ben severek okudum. Size de tavsiye ederim, Dostoyevski’ye başlangıç kitabı da olabilir Beyaz Geceler.