BİRAZ BEN, BİRAZ BLOG

Merhaba bugün kendimden bahsedeceğim. Uzun zamandır böyle bir yazı yazmak istiyordum. Bu zamana kadar adımı ve kişiliğimi gizledim. Hala tam açıklamayacağım çünkü bazı şeylerin gizli kalması gerekiyor. Öncelikle bayağı uzun bir yazı olacağını bilin. Eğer ki sonuna kadar okumayacaksanız hiç okumayın. Çünkü anlatacaklarım benim hayatımda önemli ve dikkatle okumanızı rica ediyorum :) Lise hayatımda edindiğim tecrübeler, blogger’a katılmam vs..
Hani Hakkımdaki 10 gerçek falan olur ya bu da öyle bir yazı sayılır :)

*

Adım Hilal. 18 yaşındayım. 26 Aralıkta 19 yaşıma gireceğim inşallah. Bildiğiniz gibi Ankara’da yaşıyorum. Ayrıca Karadenizliyim ve Karadeniz’in her şeyine hayranım, çok severim.

*

Doğayı, kitapları, bana bir şeyler katan yabancı dizi ve filmleri çok severim. Klasik ve slow müzik severim. Arada sırada güzel uyumlu sözleri olan hareketli parçalar dinlerim tabi :) Gürültülü müzikler beynimi ağrıtıyor. Zaten beynimde düşüncelerim hiç susmadığı için bir de üstüne gürültülü müzik hiç çekemiyorum..

*

Türk olduğum için gurur duyarım. Ama herkese ırkından, dininden önce insan gözüyle bakılmasını savunurum ve çok önem veririm bu konuya.

*

Dinime önem veririm, kötü söze tahammülüm yoktur ama herkesin dinine saygı duyulması gerekiyor. Ben başkasına dini için kızmıyorsam veya Müslüman olduğu halde gereklerini yerine getirmediği için kırıcı söz söylemiyorsam; başkaları da bana söylememeli.

Her zaman din özgürlüğünün önemli olduğunu düşünürüm. 11.sınıfta tesettüre girdim. Okulun son haftalarında bir öğretmenimiz bana tepki gösterdi ama sözde kibarca beni uyardı. Üstelik insani yönden sevdiğim bir öğretmendi. Bu davranışına üzüldüm. Çünkü kendisi de Müslüman ama gereğini yapmıyor tamam kendi bilir, ama neden başkalarına karışıyorsun? Baya tartıştık onunla sonra bir şekilde tatlıya bağladık. Ama bunu asla unutmam. Bu yaşadığım şey yüzünden daha da hassasım bu konuda.

*

Siyaseti sevmem. Çünkü siyasetin içinde olanlar mutlaka kötülüğe karışıyor. Makam hırsı ve elde ettiği güç başını döndürüyor. Siyaset konuşmam da yanımda tartışılmasını sevmem, o ortamdan ayrılırım ya da konuyu kapatırım yapabiliyorsam.

*

İnsan psikolojisini, beyini, evreni ve diğer ilginç şeyleri çok merak ederim. Onlarla ilgili şeyler okumayı veya izlemeyi severim. Ayrıca çok düşünürüm. Her şeyi ince ayrıntısına kadar irdelerim. Çoğu zaman bu özelliğim yüzünden insanlarla iletişimim kötü oldu. Yavaş yavaş bunu aşmaya çalışıyorum :) 

*
Genel olarak sakin ve uyumlu bir insan olsam da damarıma basılınca sinirlenirim Karadeniz genlerinden olsa gerek ;))  sinirlenince eğer kendimi ifade edemezsem ağlarım ve bu özelliğinden nefret ediyorum :) 

* 
İnsanlarla bir şeyler paylaşmayı severim. Eğer bir şeyi anlatıyorsam o anı veya kitabı diziyi filmi falan yaşıyor gibi heyecanla anlatırım ve bu çok uzun bir anlatım olur :) Genelde çevremdekiler bu huyumdan şikayetçi. Çünkü cidden uzun ve ayrıntılı anlatırım. Ama ben bu huyum seviyorum ;) zaten bu yüzden insanlar beni dinlerken yorulduğu için blog açtım :))

*

Hayata iyi yönünden baksam da bazen öyle günler oluyor ki en ufak şey bile sinirimi bozup beni ağlatıyor. Yani o günler her şeye kötü tarafından bakıyorum, cok gergin oluyorum, gulumsemeyi bile zor yapıyorum.. 

*

Çok duygusal bir insanım. Kitapta ya da filmde kolayca ağlayabilirim. Her şeyden çok etkilenirim. İnsanlar bana en ufak bir sitemde bulunsa hemen gözlerim dolar, bunu hiç sevmem ama yapım böyle ne yapalım.

Yaşadıklarımdan sonra bu huyum azaldı. Daha doğrusu artık gözyaşlarımı içimde tutup güzelce gülümseyip devam ediyorum.

Aslında ağlamayı severim. Çünkü ağlamak bana dünyadaki tüm kötülüklere rağmen hala vicdanım olduğunu hatırlatıyor. Ayrıca bir meseleye kafamı takarsam ağlayınca rahatlarım :)

Gülmeyi çok severim. Herkes sever mutlaka. Hayatınız ne kadar zor olursa olsun gülümseyin. Çünkü hem bilimsel açıdan pozitif enerji verirsiniz hem de gülünce kendinizi daha güçlü hissedersiniz. Zaten zor olan en üzgün olduğunuz anlarda gülümsemeyi bilmektir. İnsanlar sizi yeteri kadar anlayamaz. İçinizdekileri dökseniz de bir süre sonra sizin o zorluğu unutabildiğinizi sanıp eski hayatlarına dönerler. Zaten herkes kendi için ve en sevdikleri yaşar. Bu yüzden sizde gülümseyin her şeye karşı :)

Liseye geçtiğim zaman çok zorlandım herkes gibi. İlk iki sene boyunca alışmaya çalıştım ve tam olarak 11.sınıfta alıştım. Ama çok zorluklar yaşadım. Yeni okul, yeni çevre, zor dersler ve ailemle ilgili bazı şeyler beni çok zorladı. Annem üst üste iki sene ameliyat oldu. Anneanem de ameliyat oldu. Bunlar insanı baya zorluyor, ister istemez psikolojiyi etkiliyor.

*

İnsanların ne kadar kötü  olabileceğini lisede öğrendim. 8.sınıfım çok güzel geçmişti, çünkü çok sevdiğim dostum ve bir sürü samimi arkadaşım vardı. Ayrıca okul ikincisiydim, baya başarılıydım. Liseye geçince bocaladım baya. Arkadaş bulamadım. İnsanlar dediğim gibi çok farklıydı ve gruplaşma da vardı. Ben de ne kadar çevremde insan olsa da onları gerçek arkadaşım gibi göremedim. Ben de kendimi kitaplara verdim. Okuldayken kitap bitirip yeni kitaba başladığım bile oldu. Ama derslerim düştü bu sefer.

* Benim de hatalarım vardı tabi ki. Kendimi fazla savunmadım. İnsanların sürekli kitap okumamla dalga geçmelerine izin verdim. Şu an en hassas olduğum şeylerden biri de bu; her ne olursa olsun kimse okuduğum kitaba laf edemez istediğim her şeyi okurum, kitaba istediğim parayi veririm, ister korsan ister orijinal alırım, ister okuoku dan ister başka siteden alırım kimse bir şey diyemez. Biri en ufak kötü bir şey dese sinirleniyorum çünkü zamanında çok fazla alttan aldım. 

* Yaşadıklarımı hissettiklerimi hep içime atmak zorunda kaldım. İnsanlardan kendimi soyutladim 9 ve 10 da. Ama sonra yaz tatilinde yavaşça düzelmeye başladım. Depresyondan  çıktım :) ailemle daha fazla ilgilenmeye, arkadaşlarimla yakın olmaya başladım. Kimsenin dediğine çok fazla alınmamaya alıştım. Çünkü hep çok umursadığım için uzulduydum. 

*

Lise bir ve ikinci sınıfım hayatımın en berbat dönemiydi. Şu anda aklıma gelmeyen ama beni çok kıran şeyler yaşadım. Kendimden parçalar kaybettim.

*

Ayrıca ailemle ilgili bir sorunum da vardı. Benden bir şey gizliyorlardi . O konuda çok şüphe ettim ve kendi kendimi bitirdim, kimseye bir şey diyemedim. Hep gülümsemeye çalıştım, ama aklımdaki düşünceler bir türlü susmuyordu, kendimi insanlardan soyutladım resmen ve çok zarar gördüm. 2 sene önce gerçekleri öğrendim ve içim rahatladı. 11.sınıfım çok güzel geçti. İstediğim çoğu şey oldu. Arkadaşlarımla aram daha iyiydi ve bana bu zor dönemimde yardımcı oldular. Gerçekleri öğrendiğim zaman ailem, arkadaşlarım, kuzenlerim ve bir kişi (her ne kadar o kişi bilmese de bana yardım etti, düşüncelerimi rahatlatmamı sağladı ) bana yardımcı oldu.

*

Size tavsiyem hiçbir şey için hayatınızı ertelemeyin! Sizi üzen insanları uzak tutun. Ve ailenize çok değer verin! Sizden bir şey saklasalar da ya da sizin istemediğiniz şeyi yapsalar da onlardan ayrı kalmayın. Çünkü şu hayatta bir hata yaptığınızda herkes gitse tek onlar kalır.

*

Benim çok kalabalık ailem var hepsini seviyorum. Her ne kadar bu sene yine zorlansam da genel olarak mutluydum. Ama zor zamanlar geçirdim. 
Gerçeği aramak kolay ama kabullenmek zordur.

Her seferinde affetmek ve hesap sormak arasında kaldım ve affetmeyi seçtim… Belki bir gün hesap sorarım ama ben dahil herkes üzülür, uygun bir zaman olması gerek.

Artık herkese tam olarak güvenemiyorum.
*

2.kez sınav stresi yaşayacağım bu sene ve sınav zamanlarında herkes kendi derdine düşüyor.

Öğrendiğim diğer şey de bu zamanda kimsenin karşılıksız yanınızda olmadığı. Herkesin çıkarı var. Masumane olsa da kötü olsa da mutlaka var.

Mezuna kaldığım için bu sene sorumluluklarım artacak ve benim kaybetme lüksüm yok. O yüzden çok yazı yazamayabilirim. 

* Kitap okumayı bırakmam, dershanede teneffüslerde, otobüste ya da boş zamanlarımda okurum ama yorum girmek için vaktim olmayabilir. Vaktim olsa da kafamı toparlayamadığım için yorumlayamam. Ama yine de elimden geleni yapacağım. İnşallah istediğim yeri kazanabilirim. İşte o zaman size bol bol kitap dizi film ve gezdiğim yerlerle ilgili yazı yazacağım :) inşallah sene sonunda ben ve diğer mezun kalan arkadaşlarım hayal ettiğimiz yerde oluruz ve bu vatana faydamız dokunur.

*

Lisede genel olarak yalnız olsam da 11 den itibaren arkadaşlıklarımın güçlendiği insanlar var. Özellikle o okuldan mezun olunca onlarla daha samimi olduk. Zor zamanlarımda yanımda olan, beni mutlu etmeye çalışan, yanlarında huzurlu olduğum o güzel arkadaşlarıma da çok teşekkür ediyorum  :)
*

Dershaneden tanıdığım, her birinin kendince zor hayatı olan, dıştan güçlü dursalar da aslında içlerinde kırılgan bir çocuk olan o insanlar… onlarla birçok şey öğrendim. Dershanedeki en olaylı sınıf bizdik galiba ;)) Her birinin hayatı zordu, her biri ağır şeyler yaşamıştı bizim sınıfımızda. En tuhaf sınıftık galiba :) işte o arkadaşlarım da bana çok şey kattı. Yaşadıklarıma şükredip, yarına umutla bakmamı sağladılar.

*

Bahsetmek istediğim diğer konu şu: 2.5 senedir blog yazıyorum. İlk 1 sene sadece 6 takipçim vardı. Bu duruma çok üzülüyordum. Çünkü bloğuma çok değer veriyorum. Kendimi en yalnız hissettiğim dönemde blog açmıştım. Burası benim bir nevi sığınağım oldu. Daha sonra bu sene Siyah Kuğu , ANNESİNİN PRENSESİ  ve Yorum Atölyesi ’nden Sümeyye abla sayesinde bloğumu bilenlerin sayısı arttı. Şu an 53 kişi var :) bu benim için büyük bir sayı. Blogger dünyasında tanınmak artık daha da zor. Çünkü herkes instagramdaki bookstagramlara yöneliyor. Ben de bloğum tanınsın diye instagram hesabı açmıştım. Adı da = @farkli_diyarlar
*

Arada yorum yapan oluyor, o zamanlarda baya seviniyorum. En ufak bir cümle bile beni mutlu ediyor. Emeğimin boşa gitmediğini hissediyorum. Görüntülenme sayısı bazı zamanlar baya artıyor ama bu aralar günlük 30-65 arasında seyiriyor. Bazen bu sayıların az olduğun düşünüyorum. İnsan ister istemez okunup beğenilmek istiyor. Küçük de olsa yorum görmek istiyor. 

Benim bir yazıyı hazırlamam en az 2.5 saat sürüyor. Baya uğraşıyorum, aklımdakileri toparlayıp öyle yazıyorum. Dediğim gibi kafam çok karışık, düşüncelerim hiç susmuyor :) Ayrıca kitapla ilgili ufak araştırma yapıyorum belki daha iyi anlamama yardımcı olur diye. Sonra da resim falan varsa buluyorum. Yayınlıyorum. Google + da hemen 1 paylaşım geliyor şükür ;)
*

Yani bloğumun zamanla beğenilmesi güzel bir şey. Ortak ilgi alanlarına sahip olduğum kişilerle bir arada olmaktan çok mutluyum :) Yeri geldi buradaki birçok insan, gerçek hayattaki arkadaşlarımdan daha çok yanımda oldu, samimiyetlerini daha çok hissettim :) ablam gibi gördüğüm insanlar var ve bence onlar kendilerini bilirler onlara da çok teşekkür ediyorum :) 
*
Ayrıca yaptığı ufacık yorumlarla bile beni kocaman gülümseten Deeptone' a da çok teşekkür ediyorum :)
*

Blog dünyasına girince kendimi daha iyi hissettim. Daha iyi ifade edebildim düşündüklerimi. Kendim olmaktan çekinmemeyi öğrendim. Bloggerlardan da çok değişik tavsiyeler aldım. Bana her okuduğum blog yazısı bir şeyler kattı…
*

Sonuna kadar okuyan, yazarken bile duygulandığım bu şeylere benimle beraber duygulanan sizlere de çok teşekkür ederim :))

-AMARİL-