AVONLEA (YEŞİLİN KIZI ANNE #2) – L.M. MONTGOMERY

 

Merhaba :) Kitabı ok uzun zaman önce okudum ama bir rehavet çöktü yorum yazamıyorum bayağıdır. Kitap çok tatlı ve güzeldi yine. Ama bence ilk kitabı daha iyiydi. Kitabın çoğunu uzun yolda okudum yolculuğumu keyifli hale getirdi :)

Anne 16 yaşında artık. Büyümüş ve artık daha az soru soruyor. Yine çok neşeli, yerinde duramayan, hayalperest bir kız. Marilla’nın gözlerinde sorun var diye üniversiteye gitmekten vazgeçip Green Gables’ta öğretmenlik yapmaya başlıyor. Şiddetten uzak ve iyi bir öğretmen olabilmek için çok çabalıyor. Başlarda zorlansa da sonraları çocuklar ona alışıyor seviyor. Aynı zamanda hayatlarında kocaman bir değişiklik oluyor. Marilla öksüz kalan ikizleri evlat ediniyor. Evlat edinmekten korkan kadın Anne sayesinde o kadar değişti ki! Muhteşemdi o çocuklara sahip çıkması. Biri kız biri erkek, kız olan çok uslu akıllı erkekse tam tersi çok yaramaz söz dinlemez biri. Davy Anne’den daha çok soru soruyor bilmek istiyorum diyor ama soruları genelde daha saçma ;) Anne ve Marilla onları eğitmek için çabalıyor ikisinin de farklı yöntemleri var :)

Anne, yeni taşınan ve herkesten uzak duran komşusuyla arkadaşlık etmeye çalışıyor. Onun samimi hallerine o da karşı koyamıyor. Bir yandan öğrencisi Paul ile anlaşıyor onu kendisine benzetiyor hayal gücü yüksek bir çocuk. Kasabanın gençleri ile kasabayı geliştirme derneği kuruyorlar ve güzel işler için çabalıyorlar. Diana ile bir yere giderken kaybolup harika bir insanla tanışıyorlar. O kişiyi çok sevdim ve tabi hüzünlü aşk hikayesini de :)

Sıradan gibi görünen ama küçük mucizeler barındıran bir kitaptı yine. Hayatın da öyle olduğunu gösteriyor bize Anne. Hayatta yaşamaya değer mutluluklar var onu fark edebilmek ve tadını çıkarabilmek önemli olan.

Sakin ama hoş bir kurgusu var. Seri çok abartıldı, sanırım insanlar samimi, neşeli sorular soran ve her şeyden mutluluk çıkaran kıza hasretmiş :) Kitapların arasına başka kitaplar koyarak okuyun bence sıkılmayın seriden. Ben öyle yapıyorum.

…

Uzun zamandır yorum yazacak hali kendimde bulamıyordum. Bugün yazma isteğim geldi. Kardeşimle bir sürü dizi izledik en beğendiklerimin yorumunu yazabilirim ya da direkt o listeyi eklerim. Bir sürü kitap yorumu da gelecek. Okullar açılacak hayatıma düzen gelir artık. Tekdüze hayattan kurtulacağım galiba. Üniversite, stajlar, kpss çalışma derdi ve blogger ile dolu bir hayat bekliyor bu dönem beni tabi yine okulları kapatmazlarsa. O kadar sıkıcı ve mutsuz bir süreç geçirdim ki çoğu kişi böyledir belki. Çok bunaldım her şeyden. En güzel zamanlarımız gitti. Üniversiteyi 1.5 yıl okumuş gibiyim göz açıp kapayana kadar 4.sınıf oldum. Bu durum da canımı çok sıkıyor hayatta heves ettiğimiz ne varsa elimizden alındı böyle olacağı varmış ama öfkeliyim buna sebep olanlara. Şimdi okulu açıyorlar ama hevesimiz kalmadı ki çok şeyi kaçırdık, yeterince öğrenemedik. Mezun olacağız ve tecrübesiziz. Korkutuyor gelecek günler beni. Bu yüzden ve anlatamayacağım şeylerden dolayı blogdan uzaklaşmıştım. Enerjim yoktu çünkü yazmak için, kelimeleri toplayıp cümleler kuramadım. Her şey gözümde öyle büyüdü ki erteledim işlerimi hep. Bi tembellik çöktü. Yorucu bunaltıcı bir dönemden sonra bunu bekliyordum ama tüm yaz uzak kalmışım nerdeyse, bunu beklemiyordum. Anlatamadım işte ama artık eski enerjime kavuşmak istiyorum bu böyle gitmez. Geri döndüm inşallah.

Sizler nasılsınız?? özlediniz mi beni :)