AĞAÇ EV SOHBETLERİ # 8 (ÖLMEDEN ÖNCE YAPILACAKLAR)

“Ölmeden önce yapılacak listende neler var? Ya da sadece bir yıl ömrün kaldığını söyleseler ölmeden önce neler yapardın?”

Herkesin kendince listesi vardır. Hepsi olmasa da bir kısmı yapılır.

Benim öyle; yazdığım, büyük listelerim yok. Ufak tefek aklıma geldikçe anlık sevinip, mutlaka yapmalıyım dediğim şeyler daha çok. Şu an hatırlayamam muhtemelen. 

1 yıl ömrü kaldığını öğrenmesin kimse. Ne zaman öleceğimizi bilmek çok kötü olmalı. Sürekli ölüm zamanını düşünmekten yaşayamaz insan. Allah korusun öyle şeylerden. 

Ben genel bir liste yapmak istiyorum. 
Ölmeden önce listesi hiç öyle ciddice yapmadım. Ama bu işi ciddice yapanlar da çok. 

Öncelikle mesleğimi tamamen elime almayı, yüksek lisans yapmayı, yükselebildiğim kadar yükselmeyi isterim. Hem insanlara yardımcı olmak için hem de parasız hiçbir şey yapılamayacağı için meslek şart.

Sonra da belli başlı güvenilir kurumlara bağış yapmayı çok isterim. Bir tane öğrenciye burs vermek belki de. Gücümün yettiği kadar. İnsanlara yardımcı olmak huzur veriyor. Bunu daha çok yapabilmek isterim.

Kendi evim olunca da bir odayı mutlaka kütüphane yapacağım. Ayrıca güzel bir bahçem olmasını da isterim. Harika kokulu çiçekler, iç ferahlatan ağaçlarla birlikte :)

Deniz kenarında sakin bir kasabada yaşamak isterim. Hemen hemen herkes böyle bir şeyin hayalini kurar. Sakinlik lazım bir yerden sonra. Çünkü şehrin gürültüsü, insanlar, kargaşa yoruyor insanı. Hasta oluyoruz. Oysa ki sakinlik dinginliktir. Deniz kenarında, ormanları, çiçekleri bol, insanları samimi , saygılı yerde yaşamak nasıl güzel olurdu :)

Hacca , umreye gitmek, oraları görmek, oradaki maneviyatı tatmak isterim.

Başta Türkiye olmak üzere, dünyadaki belli başlı, keşfetmeye değecek, doğal güzellikleri veya insan yapımı yerleri gezip görmeyi de çok isterim. Anılar biriktirmek, gezi günlüğü oluşturmak, dopdolu albümler yapmak isterim. Sevdiğim insanlarla gezersem daha keyifli olur.

Dünyada ses getirmiş en kıymetli kitapları, keşfedilmemiş ama mükemmel olan kitapları okumayı çok isterim. Ama ömür yetmez. Olduğu kadar artık J yani sadece kitaplar olmaz, sevebileceğim her türden dizi ve filmi, de izlemek lazım ;)

Ayrıca tek başıma sinemaya gitmeyi ve o günü ful kendime ayırmayı da isterim. Başka kimseyi düşünmeden, parayı dert etmeden özgürce takıldığım tek bir gün!

Aşık olmak ve gerçekten saf sevgiyi hissetmek isterim tabi herkes gibi. Şimdiki zamanda bencil ve çıkarcı insanlarla bu çok imkansız gibi dursa da. Belki nasipte vardır.

Sadaka-i cariye hükmündeki sevapları da işlemek isterim tabi, güzel olurdu çok. (Öldükten sonra da, amel defterimize sevap yazdıran sadakadır. Sadaka-i cariye, cami, çeşme, yol yapmak, ağaç dikmek, faydalı ilmi eser bırakmak gibi insanlara faydası dokunan her çeşit iyi işlerdir. Bir hadis-i şerif meali: İnsan ölünce, üç şey hariç ameli kesilir: Sadaka-i cariye, faydalı ilmi eser bırakmak veya ona dua ve istiğfar edecek salih evlat.)

Ayrıca ilim öğrenmeye hevesli, insanlara faydalı olacak, kendini yetiştirmeyi bilen, akıllı evlatlarım olsun isterim. Ailemle aramın hep iyi olmasını, onlarla mutlu günler yaşamayı çok önemsiyorum. Geniş aileyi severim. Aileye sevgi saygı hürmet çok başka bir his.

Dünyaya gelen herkes unutulmamak, bir iz bırakmak ister. İşte ben de ufak da olsa iz bırakabilmek, gönüllere dokunup, onların hayatlarında önemli anlarına tanıklık edebilmek istiyorum. Mesela hastalarımın iyileşip taburcu olduğunu görmek gibi.

Şöyle bir söz var ya: Seni hatırlayan son insan öldüğünde sen de ölmüş olacaksın. Öyle gerçekten. Tek başımıza bir yere varamayız. İnsanlarla birlik olup, güzel anılara ortaklık etmeliyiz.

Yani şimdilik aklıma bunlar geldi. Ama düşünsek daha çok çıkar. İnsan işte her zaman daha fazlasını istiyor. İnşallah hayırlı ömrümüz olur. Herkes gönlünce yaşar bu hayatı.

Günahlarımız az, sevaplarımız çok olsun. İsteklerimiz gerçekleşsin. Güzel yürekli insanlar olsun etrafımızda…

Hayat kısa evet. Çoğu şeyi yapamadan göçüp gideceğiz. Bir an varken diğer an yokuz belki de. Ölüme tanıklık edince daha iyi anlıyor insan hayatın nasıl kısa olduğunu. 50 yıl, 87 yıl da yaşasan, hatta bir aşırı devirsen bile yine de, istekler bitmez. İnsan nefes aldıkça yapmak istedikleri hep vardır çünkü. Önemli olan içimize sinen şeyleri yapmak, mutlu olacağımız şekilde yaşamak. Listenin ne kadarını yaptık önemsiz. Önemli olan dediğim gibi anı yaşamayı bilmek. 

Dünü unutmadan, anın kıymetini bilerek ve geleceğe umutla bakarak yaşamak :)

***POLİSİYE SEVERLERİ ŞURAYA ALAYIM. YENİ KİTAP YORUMU YAZDIM ARADA KAYNADI SANIRIM. 

***
NOT: İlk haftanın konusu televizyondu onun hakkındaki yorumumu okumak için tıklayınız.

NOT: İkinci haftanın konusu küresel ısınma ve çevre kirliliğiydi. okumak için tıklayınız.

NOT: Üçüncü haftanın konusu yaşadığımız şehirlerdi. Ben Ankara'yı tanıttım. Okumak için tıklayınız.

NOT: Dördüncü haftanın konusu özgürlüktü. Okumak için tıklayınız.

NOT: Beşinci haftanın konusu mutluluk ve şükürdü. Okumak için tıklayınız.


NOT: Altıncı haftanın konusu düğünlerdi, gösterişti. Okumak için tıklayınız.

-AMARİL-