KARANLIKTA – ANDREAS PFLÜGER (JENNY AARON SERİSİ # 1)

 

Merhaba :) @hayatim__kitap moderatörlüğünde @salonyayinlari ‘ndan çıkan #karanlıkta kitabını güzel bir grupla okuduk :)

Alman polisiye kitabı daha önce okudum mu hatırlamıyorum. Kitapta herkesin şaşırtıcı bulduğu bir başkarakter var: görme yetisini kaybetmiş bir kadın dedektif, Jenny Aaron. Jenny, seçkin bir polis biriminde görevli bir dedektif. Bir görev ters gidince gözlerini kaybediyor. 5 yıldır karanlık bir dünyada yaşıyor. 

Zamanla gücünü başka duyularını keskinleştirmeye odaklanıyor, hafıza kaybı, görme kaybı ve babası ile sevdiği adamın kaybını atlatmaya çalışıyor. FlashSonar hakkında eğitim alıyor. Yani yankıyla yön bulabiliyor. Dilini veya parmaklarını şaklatarak, topuklu ayakkabısının sesiyle yönünü tayin edebiliyor, etrafındaki nesnelerin şekli büyüklüğü uzaklığı hakkında fikir sahibi oluyor. Bu gerçekten çok ilginç ve ilk kez duydum, gerçekten bu yöntemi kullananlar varmış.

5 yıl sonra Jenny’ye, bir tutuklunun yüksek korumalı hücresinde cinayet işlediği ve cinayeti sadece Jenny’ye itiraf edeceğini söyleyen bir telefon geliyor. Jenny eskiden çalıştığı birime geri dönüyor. Acımasız ve kin dolu bir katil ile uzun bir mücadeleye girişiyor. Katil ne kadar acımasız olsa da Jenny de bir o kadar cesur ve azimli. Jenny’nin geçmişinde gizli olan bu katilin nelere sebep olduğunu okuyoruz.

Kitabın kapak tasarımı ve tanıtım yazısı ilgi çekici. Kitabın ismi kapakta Braille alfabesiyle de yazılmıştı bu detay çok hoş. Serinin ilk kitabı ve çok detay verilmiş, kitap 512 sayfa, geçmiş sahneler de vardı. Bazen geçmişte miyiz şimdide mi anlayamadım. Kitabın çevirisinden mi yoksa yazardan kaynaklı mı bilmiyorum ama çok fazla anlatım bozukluğu ve yazım hatası vardı. Kitabın 2.baskısında bu durumlar düzeltilir umarım. Bu anlaşılmazlıklardan ötürü kitaba adapte olamadım. Altı çizilecek güzel alıntılar vardı ama dediğim gibi anlatım dilindeki sorunlar kitaba ısınmamı engelledi, aslında konusu güzel ama sekteye uğradı okumam.

Son 100 küsur sayfa kalınca aksiyon arttı. Jenny’nin katille savaşı, hiç bilmediği bir yerde yolunu bulup kendini savunmaya çalışması çok iyiydi. Göz önemli bir duyu organı ama insanın o olmadan da kendi başına yaşamayı öğrenebileceğini, kendini eğiterek diğer duyularını kuvvetlendireceğini yazar güzel izah etmiş. Önemli bir farkındalık oldu bu benim için. Özellikle yankıyla yön bulabilmeleri çok etkileyici. Her ne olursa olsun daha iyi yaşamak için çabalamalıyız. Ayrıca hayata tek açıdan bakmamalı, bizimle aynı şartlara sahip olmayan insanları da fark etmeliyiz.