KORKU - STEFAN ZWEIG

Yazar: Stefan Zweig

Çevirmen : İlknur İgan

Yayınevi: İş Bankası Kültür Yayınları

Sayfa Sayısı : 80

İlk Baskı Yılı : 2015

KİTAP TANITIMI :

Rahat ve korunaklı bir yaşam süren saygın bir kadın, sekiz yıllık evliliğinden sıkılmış, burjuva dünyasının kozasından çıkarak kendini genç bir piyanistin kollarına atmıştır. Ancak bu gizli ilişkiden haberdar olan bir şantajcının ansızın zuhur etmesiyle, hayatında yeni farkına vardığı bütün güzellikleri yitirme tehlikesiyle karşı karşıya kalır ve kahredici bir korkunun pençesine düşer. Korku insanı bilinçdışına itilmiş utanç verici deneyimlerden, bastırılmış pişmanlıklardan özgürleştirebilecek güçte bir yapıt.

KİTAP YORUMUM:

Stefan Zweig'ın bir eserini daha okudum. Kitaplar  ince olmasına rağmen dolu dolu. Az ama öz. İnsana bir sürü şey hissettiriyor ve birçok şeyin farkına vardırıyor.

Dershanede teneffüslerde ve otobüste okuyarak Bitirdim. Zaten Zweig kitapları bence en güzel otobüste okunuyor. Kalabalık ve gürültülü o ortamdan soyutlanıp Zweig karakterlerinin hayatına dalıyorum. İnce olduğu için taşıması kolay. Hem de derslere yorulmuş beynimi, insanları Derince anlatan Zweig kitaplarına yöneltmek harika :D

Bu kitapta adından anlaşılacağı üzere korku duygusu ele alınmış.

Kocasını aldatan bir burjuva kadını var. Bir gün şantajcı onun yaptıklarını öğreniyor ve ondan para vermesini istiyor. Yoksa herkesin öğreneceği ile tehdit ediyor.

O andan sonra Irene hayatın anlamını, yaşamanın güzelliğini ve elindekilerin kıymetini anlıyor.


Kitabı çok beğendim.

Irene'nin içindeki korku ve gelgitli ruh halini Zweig harika yansıtmış. Bu adam kadınları gerçekten çok iyi anlamış ve aktarmış.

Irene ve kocası arasındaki diyalog kitapta en sevdiğim yer oldu.  45.sayfada başlayan o kısım.

Kitabın sonunu da beğendim. Tahmin ettiğim gibi çıktı ama olsun. Irene'in çocuklarına ve kocasına gerçekten önem vermeye başlaması ve onları kaybedecek olmak düşüncesiyle korkuya kapılmasını en iyi şekilde anlatmış Zweig. Her kitabında o adama daha da hayran oluyorum.

Korku duygusunun insana neler yaptıracağını öğrendim. Gerçekten güçlü bir duygu.

İnsan neden kaybedeceği şeyleri bildiği halde kendini tehlikeye atar?
Neden elindekiler yeterli gelmez ?
Neden insan hep daha fazlasını ister ?

Küçük ailemizle mutlu olmak her zaman daha güzeldir. Paran yok mu olmasın sevgin var. Sevgi varsa çaba var emek var. Mutluluk pahali değil ki. Küçücük şeylerle mutlu olabilir insan. Hayatındaki kisilere değer verip onlarla kısacık zaman geçirmek bile mutlu olmaktır.

Sahip olduğumuz şeylerin değerini, onları kaybetmeden anlayabilmek ümidiyle...

~ALINTILAR ~

“Korku cezadan çok daha beterdir, çünkü ceza bellidir, ağır da olsa, hafif de, hiç bir zaman belirsizliğin dehşeti kadar, o sonsuz geriliminin ürkünçlüğü kadar kötü değildir. “
***

"Geçmişte kalmış unutulmuş yaşantılar kendi suçu olamazdı."

***

"Zamanın çoktan sildiği bir hata için cezalandırılabilir miydi insan?"

***

"Bugün suçsuz biri hüküm giydi."

***

"Belki de insan... en büyük utancı... kendine en yakın hissettiklerine karşı  duyar."

***

"İnsanların yüzlerine baktı. Hepsi yabancı geliyordu, her şey ölü,  bir şekilde canlılığını yitirmiş görünüyordu. Hepsi bir bakıma çoktan uzaklaşmış , yitmişti, artık ona ait değildi."
***

~Amaril~

***YORUMLADIĞIM DİĞER ZWEİG KİTAPLARI:

* Bir kadının yaşamından 24 saat

* Korku

* olağanüstü bir gece
*Amok koşucusu