ARDIMDA KALANLAR – ELLEN MARIE WISEMAN

 

Herkese merhaba :) uzun zamandır yoktum biliyorsunuz ki kpss ye girdim iptal edildi sonra yine hazırlandım ve yine girdim. O kadar uzun ve yıpratıcı bir süreçti ki. daha yeni kendime geliyorum. İşlerim birikti sınavdan dolayı yapamadığım onları halledeceğim yazmam gereken yorumlar var vs.  her neyse sonunda buradayım inşallah kpss de Cuma günü açıklanacak güzel bir sonuç bekliyorum sağlık bakanı da atamayı açıklarsa keyfimiz yerine gelir ;)

Harika bir kitap bitirdim merak ediyordum gördüğümden beri. Dram, aşk içerikli. Kütüphaneye gidince üç farklı kitap aldım bu da onlardan biriydi. Clara zengin bir ailenin kızı ve fakir ama iyi bi adam olan Bruno’ya aşık oluyor. Klasik bir şekilde başlıyor kitap kızın babası o adamı kabul etmiyor. Başka biriyle evlen diyor kız istemiyor sonraysa kızın babası akıllara zarar bir karar veriyor. Kızını sağlıklı olduğunu bildiği halde akıl hastanesine kapattırıyor. Sırf kendisine karşı çıktı, fakir biriyle evlenmek istedi diye. Clara gibi ben de ailesinin ona acıyıp onu çıkaracağı günü bekledim ama olaylar çok farklı gelişti.

Bi de Clara’nın hikayesinin anlatıldığı yıldan uzun yıllar sonra yaşayan başka bir genç kızın hikayesi de vardı kitapta. Izzy’nin annesi babasını öldürmüş kendisi de başka ailelere gönderilmiş en son güzel bir aile onu sahiplenmiş. Willard akıl hastanesinin içinde kalan eşyaları ayırıp sergileyecek olan bir projeye dahil oluyor Izzy ve Clara’nın günlüğüne erişiyor. Kitabın adı da bu yüzden manidar. Biz de adım adım ikisi ne yaşamış dönüşümlü olarak okuyoruz. Bu tarz kitapları seviyorum ben.

Willard o kadar zor ve kötü bir yer ki. 1930’lu yıllarda akıl hastalıklarına dair bilgi çok azdı doğru ama yine de insanlık dışı muamele yapmaları hiç hoş değilmiş. Kirli soğuk bir hastaneydi. Yetersiz besleniyorlardı. Gerçekte de öyleymiş hatta orada kalan hastaların eşyalarından bi sergi yapmışlar yazar da bundan yola çıkarak kitabı yazmış. Çok üzüldüm orada yaşananlara. Clara nasıl katlandı dedim okurken hep. En kötüsü de Clara’nın o zor koşullarda hamileliğini sürdürmeye çalışması, doktorunun buna inanmaması, Bruno diye birine inanmayıp sanrılar gördüğüne inanmasıydı. O dönemde hastanede gerçekte akıl hastalığı olmayanlar da yatmış fazlasıyla. Adamlar eşlerinden bunaldıkça bahane bulup onları hastaneye yatırmışlar. Aslında hastalar mıydı diye araştıran olmamış psikolog da o dönemde yokmuş sanırım.

Izzy Clara’nın hikayesini öğrenmeye çabalarken bir yandan da okulda yaşadığı zorbalıklara katlanmaya uğraşıp travmalarını unutmaya çalışıyordu. Güzel bir kitap okumuş oldum çok etkileyiciydi hikayesi. Clara aklını kaçırdı diye bi ara şüphelendim sonra değişik şeyler oldu. Ailesi gerçekten kötüymüş. O hastanenin uygulamalarını okudukça kötü oldum. Hastalara iş veriyorlardı uğraş terapisi diye geçiyor tek iyi yanı da buydu zaten. Size de kitabı tavsiye ederim. 1930’lu yıllara çekileceksiniz.