ATEŞİN ŞARKISI – TESS GERRITSEN

Yazar: Tess Gerritsen

Orijinal adı: Playing With Fire

Çevirmen: Cumhur Mısırlıoğlu

Yayınevi : Martı Yayınları

Sayfa Sayısı: 304

Baskı Yılı: 2016

KİTABIN TANITIMI:

"Ona baktığınızda ne görüyorsunuz?" "Kızım o benim. Tabii ki her açıdan mükemmel olduğunu düşünüyorum. Fakat"... "Fakat?" Artık ondan korkuyorum.

Üç yaşındaki kızının saldırısına uğradığında Julia'nın hissettiği tam da budur. Genç kadın, dünyalar tatlısı kızı Lily'ye ne olduğunu anlayamaz, ama onu bu hale neyin getirdiğini biliyordur. Ya da bildiğini sanıyordur.

"Her şey o zaman değişti işte. Kâbus o zaman başladı. Incendio'yu ilk çaldığım zaman. Bu müzikle ilgili bir şey hayatımıza bulaştı ve kızımı, her gördüğümde kanımı donduran birine dönüştürdü."

Julia, bir antikacıda bulduğu Incendio adlı bestenin, kızı üzerindeki ürkütücü etkisinin sırrını çözmek zorundadır. Bu uğurda yalnızlığı göze alıp, yabancı bir şehrin karanlık geçmişine uzanan sokaklarında kaybolsa bile.

(Benim kameramdan)

KİTAP YORUMUM:

En sevdiğim yazarlardan biri olan Tess Gerritsen’ın farklı türdeki kitabıyla karşınızdayım :)  

Bu kitabı taa Ramazan’da okuyup bitirdiydim. Bir türlü yorumunu yazamadım. Oruç olduğum halde 1 günde bitirdim. Bir başladım, sonra bir baktım akşam ezanı okunuyor. Kitabı bitirmişim akşama kadar :)

Çok ilginç bir kitaptı. Evet Tess alışıldık konularından uzaklaşmış. Bana göre iyi bir kitaptı. Tess ne yazsa okurum diyenlerden olduğum için :) Tess’in anlamı benim için çok farklı. Polisiyeyi ve adli tıpı bana cidden sevdiren yazardır. Bu kitabında farklı kültür, geçmişin karanlık sırları, müzik var. Sonunda yine şaşırtıcı. Harika bir kitap bana göre. Ama Tess’in normal konularından uzak olduğunu bilerek başlayın hayal kırıklığına uğramazsınız :)

Her ne kadar Rizzoli & İsles serisini 9.sınıftan beri hala bitirememiş olsam da okumayı çok sevdiğim bir yazar. Kitaplarının hepsi elimde olmadığı için bitiremedim zaten serisini. Ama inşallah seneye yazın R&I nın tüm kitaplarını alıp okuyacağım :)

Kitaba gelelim bu kadar sohbet yeter ;)

Kemancı Julia, Roma’da eski bir sahafta daha önce hiç görmediği, duymadığı bir besteyi buluyor. Incendio. Çok hüzünlü başlayan ama sonra çılgınca hızlanan bir beste bu. O hüzünlü ses bir anda gerilim müziğine dönüşüyor. Onu çalarken çok farklı hissediyor. Bu besteyi çaldığı andan sonra 3 yaşındaki tatlı kızı bir anda değişiyor ve Julia’nın korktuğu birine dönüşüyor.

Julia eseri her çaldığında kızı kötü bir şey yapıyor. Julia herkese kızının değiştiğini söylese de kimse ona inanmıyor. Üstüne üstlük annesinin gerçek hikayesini öğreniyor. Annesi psikozdan dolayı akıl hastanesine yatan bir kadınmış. Ama halası onun hasta olmadığını, sadece tüm ilgi onun üzerinde olmadığı için sıkılıp çılgınlık yaptığını söylüyor. Hatta Julia’nın erkek kardeşini henüz 3 haftalıkken balkondan aşağı bilerek atmış. Julia da annesinin genlerinden bu dehşet verici özelliğinin minik kızına geçtiğini düşünüyor. Sonra da eserin izini araştırmak için evden ayrılıyor.

Romanda diğer önemli karakter de Lorenzo. Julia’dan önce yaşayan bir kemancı. İkinci dünya savaşından önce Lorenzo bir kızla müzik yarışına hazırlanıyor. Lorenzo keman çalıyor. Laura da çello çalıyor. Savaş çıkana kadar sürekli çalışıyorlar. Kendi bestelerini oluşturuyorlar.  Laura çok cesur ve farklı biri. Lorenzo’nun beklediğinden daha değişik. Zamanla birbirlerini seviyorlar. Onların diyalogları çok hoştu.

Her şey güzel gidiyor ta ki Yahudi katliamı başlayana dek. Lorenzo ve ailesi Yahudi olduğu için onlar da toplama kampına götürülüyor. Lorenzo yanına sadece dedesinden kalan kemanı alabiliyor. Onun kemanını gören askerler onu kenara çekip müzik çalmasını istiyorlar. Lorenzo’nun iyi çaldığını görünce onu bir müzik orkestrasına dahil ediyorlar. Ama  bu normal bir grup değil. Amaçları çok kötü. Ailesini unutup hayatta kalması gerektiğini söylüyorlar Lorenzo’ya. Onun başka çaresi olmadığı için teklifi kabul ediyor. Hayatının en kötü günleri başlamış oluyor. Evet karın tokluğuna, öldürülmeden yaşıyor ama ailesinden ve sevdiği kızdan uzakta. Buna yaşamak denilirse tabi.

Julia da Venedik’e gidiyor. Bir arkadaşıyla bu eserin izini sürüyorlar. Müzelere bakıyorlar. Her ulaştıkları bilgi onları daha da şaşırtıyor. Silahlı adamlar onun araştırmasını engellemeye çalışıyor. Daha bir sürü aksiyon…

Lorenzo’nun hikayesi çok korkunç. Okuduğumda çok ürperdim. Tess Gerritsen iyi bir yere odaklanmış. Bu kitabın altından öyle bir konunun çıkacağını hiç tahmin etmemiştim.

Nazilerden iyice nefret etmeme sebep oldu. Ya her ne olursa olsun bir insana işkence edilemez. Bir insan canlı canlı yakılamaz! İnsanlık tarihinin utanılması gereken dönemlerinden biri. Bu romanda geçen Lorenzo’nun savaşta müzik çalması gerçekten de olmuş. Belki yapanların isimleri farklıydı ama amaç aynıydı. Onlar yanık kokusunu, çığlıkları dindirmek için hiç durmadan saatlerce günlerce müzik çaldılar. Incendio da işte Lorenzo’nun aşkının, özleminin, savaşın geriliminin bir ürünü…

Laura ise Lorenzo'ya babasıyla birlikte yardım etmeye çalışıyor. Tabiki ellerinden bir şey gelmiyor. Babası ve Laura'nın sonu da çok üzücüydü. 

Mutlaka bu kitabı okuyun. Tarihin acı dolu günlerine tanık olun. Ben çok etkilendim. Ne zaman o satırları tekrar okusam veya hatırlasam ürpermeden duramıyorum.

Incendio’nun lanetli gibi görünmesi çok haklı bir şey. Çünkü cidden en iğrenç anlara tanıklık etmiş.

Julia’nın besteyi lanetlemesinin, kızından korkmasının nedenini sonda öğrenemk de mutlu etti. Bir an bunun sonu nereye bağlanacak diye tereddüt etmiştim. Ama tabi ki Tess kitabı havada bırakmadı ;)

Ayrıca kitabın sonunda Tess’in yararlandığı kaynaklar var. Kitabı yazmak için çok araştırdığı belli. Zaten her kitabında bilgisini konuşturuyor kadın. Her defasında ona hayran oluyorum ya :)))

Incendio ‘nun gerçek bestecisi kim bilmiyorum. Araştırabilirsiniz siz de :)

***Incendio’yu Tess Gerritsen’dan dinlemek için :

https://www.youtube.com/watch?v=3f8MNsTAOQc

https://www.youtube.com/watch?v=XOg2km-Pwr4

Incendio, Ateş demek.

Bir kitabın yorumu daha bitti. Bir sonrakinde görüşmek üzere. Bol kitaplı günler dilerim :)

 KİTAP ALINTILARI:

“Eski kitapların, dökülmeye yüz tutmuş sayfaların ve zamana yenik düşmüş deri ciltlerin kokusunu kapı aralığından bile alabiliyorum.”

***

"Lorenzo ?" dedi Carlo. "Ne yazıyorsun sen? O notalar ne öyle? " Bir vals, "dedi Lorenzo "Ölenler için."

***

“İnsan değerini ispat etti mi saygı her zaman peşinden gelirdi.” - (Sayfa 92)

***

“Kemanımdan çıkan hüzünlü ses, kırık kalpleri, kaybedilen aşkları, karanlık ormanları ve perili tepeleri anlatıyor sanki.” - (Sayfa 32)

***

"Dedem bunlara kendini bilmezlerin tantanası diyor."

"Sen o kendini bilmezlere dikkat et Lorenzo. Onlar en tehlikeli düşmanlar, çünkü onlar her yerdeler." -  (Sayfa 87)

***

“Yeni doğanlar henüz boş bir sayfa gibi olduğu için sonrasında neye dönüşeceğini bilemezsiniz. Sizi sevecekler mi, sevmeyecekler mi? Bunu görmek için büyümelerini beklemekten başka çareniz yok.” - (Sayfa 40 - Martı yayınları)

***

''Doğru olanı yaptığın için kimseden özür dileme...'' -  (Sayfa 101)

***

“Neden her şeyin en iyisine, bir numarasına bu kadar meraklıyız? Keşke müziği sırf zevk için çalabilseydik.”

***

“duymuyor musun? Bu müzikte öyle bir tutku, öyle bir acı var ki. Daha parçanın girişindeki ilk on altı mezürde bile hüznü ve özlemi hissedebiliyorsun. Sonra on yedinci mezürden itibaren tedirginleşmeye başlıyor. Notaların hızlanışını, müziğin tırmanışını duyuyorsun. Gözümde birbirine sırılsıklam aşık bir çiftin çaresizliğini canlandırabiliyorum.” Dönüp bana bakıyor.

 “Incendio. Bence bu aşk ateşi.”

“ ya da cehennem.”

***

“Nereye gittiğini göremiyorsan, varacağın yer neresi bilmiyorsan, geçen her saat sonsuzlukmuş gibi gelir.”

***

-AMARİL-