ŞEHİTLER ÖLMEZ, VATAN BÖLÜNMEZ

Şu an Türk milletinin yüreği kan ağlıyor.

Çünkü analar evlatlarının boynuna sarılmak yerine al bayraklı tabutuna sarılıyor. İçleri kan ağlarken teröristlere eğlence çıkmasın diye acısını yaşayamıyor...

Babalar evlatlarının asker olmasının gururunu yaşarken bir gün şehit haberi geliyor. Yıkılmaz sanılan dağ gibi adamlar sessizce gözyaşı döküyor...

Ama yine de umut var. Bizim askerlerimiz ölünce Allah katında en yüksek mertebelerden olan "Şehitliğe" yükseliyor...

Allah Şehitlerimize rahmet eylesin, ana babalarına sabır versin, eşleri ve çocuklarına merhamet etsin inşallah.

Gazilerimize Şafi isminin en büyük tecellisiyle bolca şifa versin inşallah. Onlar fiziki olarak iyileşseler bile hayatları boyunca omuz omuza vatan için savaştığı arkadaşlarının ölümünü unutamayacak. Kan göllerini unutamayacak. Belki de onlar can verirken ben neden yaşıyorum diye kendilerini suçlayacaklar. Bunlar kolay hazmedilecek şeyler değil. Allah Gazilerimize bolca sabır versin. Yaşadıklarına dayanma gücü versin.

Biliyoruz ki Allah insana taşıyamayacağı yük vermez. Elbet bu kötü günler de geçecek. Bir gün yine güneş doğacak. Elbette şehitlerimiz ve yaşanılanlar unutulmayacak. Teröristleri Allah'a havale ediyorum. Artık o şerefsizler için diyecek bir söz bulamıyorum. 

Artık analar babalar ağlamasın, eşler yalnız kalmasın, çocuklar yetim kalmasın...

Bu nasıl bir şerefsizliktir ki bir evladın gözü önünde babasını öldürüyorlar...

Analar ağlamaktan kahrolurken, babalar "Vatan Saolsun" diyerek gözyaşını içine atmaya çalışıyor. Gencecik yaşta vatanları için canlarını, hayallerini feda ediyorlar. Bu topraklar onların kanıyla sulandı. Bu vatanı kalleşlere bırakmayacağız. Şehitlerimizi unutursak, birlik olmazsak biteriz. Bu vatan bize onlardan emanet..

Ateş düştüğü yeri yakar derler ama bu sefer öyle olmasın. Türk bayrağıyla gelip evladınız/ eşiniz/ babanız şehit düştü, başımız saolsun diyen askerler sanki bizim kapımıza gelmiş gibi düşünelim ve öyle acımızı yaşayalım. Artık birlik olma zamanı. O şehitler akrabamız olmayabilir ama bu vatanın çocukları... Onlar sayesinde rahat uyuyoruz. Onlar teröristle aç susuz çarpışırken biz rahat evimizde oturuyoruz. Onlar bu vatan için kanlarını döküyorlar. Onları unutmayalım. Teröriste inat birlik olalım.

Bir askerimizin sözlerini okumanızı istiyorum:

Dağlıca’da 16 askerin şehit olması, yürekleri kavurdu. Şehitlerle aynı birlikte vatani görevini yapan askerler, acısını sosyal medyadan böyle duyurdu.

“06.09.2015 saat Sabaha karşı 04.30... Koğuştaki bir kaç tıkırtıyla uyandım. 3 gündür atlatamadığım gribin etkisi hala üzerimdeydi. Koldaki arkadaşlarım ben hastayım diye beni yanlarında götürmek istemediler. O yüzden benden habersiz Dağlıca Karakolu’na çıkıp, PKK tarafından kapatılan Yüksekova-Hakkari yolunu açacaklardı. Saat 05:10 kol çıkmak üzere. Gelmemi istemedikleri halde kalkıp hazırlanışım, Kobra’nın yanına kadar gelişim rahatsız etti hepsini. “Sen hastasın gelme. Silah kaydın var bugün burada kal” dedi. Tilki. Israrımda diretmem komutanımın dudaklarından dökülen 4 kelime çınladı kulaklarımda “Sana emrediyorum. Burada kalacaksın!”

- Saat 15:00 Dağlıca Karakolu’na baskın olduğu yönünde asparagas olmasını umduğumuz bir haber geldi.

- Saat 19:00 Dağlıca Karakoluyla irtibat kesildi. Ulaşamıyoruz. Arkadaşlarım ve komutanım telsize cevap vermiyorlar. Frekans ayarlı değildir diye teselli umup yine de tedirgin bir şekilde haber bekliyorum

- Saat 20:35  Dağlıca’dan şehit haberleri gelmeye başladı. Korkum, ekmeğimi suyumu paylaştığım, bayat ekmeği 3 kişiyle yediğim, aynı golde beraber bağırdığım aynı sigarayı içtiğim o güzel insanların beni terk etmeleri.

- Saat 22.40 Yan ranzada yatan TİLKİ ŞEHİT! Alt ranzada yatan botlarımı saklayan  HOCA ŞEHİT

Koğuşun en küçüğü  TERLİKSİ ŞEHİT!

Ula Ankarali Alt devreler gelecek uşağım diyen LAZ ER ŞEHİT!

Kol Komutanım Teğmen Kırgız YARALI!

Yorganımı çekiştiren Kobracı MURAT ŞEHİT!

Kardeşinin düğünü için gün sayan ARAP MERT ŞEHİT!

Şahin grip. Şahin gidemedi. Şahin’in yası var bugün. Şahin yaralı.”

Askerlerden A.A., “Ne yazsam şimdi ben buraya, ne söylesem? Sabah beraber çay içtiğim arkadaşım şehit oldu onu mu yazayım ya da cuma günü İstiklal Marşı okuyup nasılsınız aslanlarım diyen ve bugün şehit düşen tabur komutanı mı? İçim yanıyor. Dün beraber yediğim içtiğim sohbet ettiğim arkadaşlarımı şehit verdim onları mı anlatayım? Allahımmmm dilimin dönmediği söyleyemediğim cümleleri sana havale ediyorum” diye yazdı. "

İnşallah bu zor günler de geçer. Artık bir daha şehit haberi gelecek mi diye korkmayız inşallah.

Ama güzel olan şeyler de var artık milletimiz teröriste karşı sesini çıkartabiliyor. Artık akşamları sokaklarda al bayraklarla yürüyüş yapıyorlar. Türk milleti her zaman savaş durumlarında birlik olacak kuvveti kendinde bulabiliyor. Sanırım genlerimizle alakalı ve ben Türk olduğum için gurur duyuyorum. Çocuk yaşta para ya da başka bir şey için değil sadece vatanı için kanını dökebilecek askerler bu milletin çocukları...

Ne zamandır milletimiz birlik olmuyordu, hep karışıklık vardı. Ama teröristler gibi ortak düşmanımız boy gösterince yeniden millet olduk bana göre yani Türklük ruhumuz ortaya çıktı. 

Bizim sokakta da yürüyüş vardı, Allahuekber ve Vatanı bölemeyeceksiniz temalı sloganları kapalı camdan bile duyunca dışarı çıktım. O kadar kalabalık vardı ki ve hepsinin elinde Türk bayrakları... Hatta çok büyük bir Türk bayrağını da taşıyorlardı. O manzara o kadar güzeldi ki... İnsanın içinde bir çok duygu oluşturuyor. İşte o zaman ne olursa olsun Türk milletinin beraberliğinin asla ama asla bozulmayacağını hissettim. 

Allah ülkemize zeval vermesin, bu berbat günleri atlatalım inşallah. O dökülen kanlar boşuna dökülmedi Türk milleti gerçekten de ayağa kalkmasını biliyor. Atatürk'ün de dediği gibi - "Ey Türk istikbalinin evlâdı! İşte, bu ahval ve şerâit içinde dahi, vazifen; Türk İstiklâl ve Cumhuriyetini kurtarmaktır! Muhtaç olduğun kudret, damarlarındaki asil kanda mevcuttur!"

NOT: Tatilde olduğum için şehit haberlerini geç öğrendim, otelde net fazla çekmiyordu. Ancak böyle bir yazı yazabildim kusura bakmayın.

                                                                              
                                                 -AMARİL-